Waarom ik terugkeer naar Limburg

 Begin 2016 verlaat ik Antwerpen, om terug te keren naar mijn geboortestad Genk. Daar is één belangrijke reden voor en die is: mijn familiale context. Ik wil dichter bij mijn hulp- en zorgbehoevende ouders wonen. In de voorbije jaren probeerde ik in weekends af en toe de oversteek naar Genk te maken, maar eerlijk, dat is met mijn drukke leven als volksvertegenwoordiger en districtsvoorzitter van Antwerpen-stad, niet zo eenvoudig.

 Het knaagt dat ik onvoldoende bij mijn ouders kan zijn. Ze hebben mij zoveel kansen gegeven. Ik vind dat ik voor hen iets moet terug doen, nu zij hun kinderen wat meer nodig hebben. Als ik in Genk woon, kan ik veel vaker een handje toesteken, en mijn vader, broers en zussen eens meer vervangen bij een zorgvraag van mijn moeder. Elke keer als ik haar bezoek, zie ik haar opfleuren, is ze zo blij! En ik ook natuurlijk. Het zijn zo’n waardevolle momenten samen.

 Mijn persoonlijke situatie is ook veranderd. Na mijn studies aan de universiteit van Leuven kon ik meteen als jong advocate aan de slag aan de Antwerpse balie. Wat ik nu doe,  is het verhaal van vele Limburgers: ze studeren in Leuven of Antwerpen, blijven nadien daar nog enkele jaren hangen en keren uiteindelijk terug naar hun geboortestreek.

 Ik ben niet meer verbonden aan de Antwerpse balie.  Ik ben intussen politica, en wil dat ook graag blijven: die microbe heeft me te pakken. Ik hou ervan om te vechten voor een zaak en voor een partij waarin ik geloof. Het is spijtig dat, alles wat ik heb opgebouwd in Antwerpen, moet achterlaten. Ik leid in het district Antwerpen, met een 180.000 inwoners, een tamelijk unieke coalitie van N-VA, Groen en Open VLD. Dat loopt bijzonder goed. Het is een heel verfrissende coalitie, met partijen die openstaan voor vernieuwing en het beste voorhebben met deze stad.

 Ik durf beweren dat ik daaraan een verdienste heb en dat we met deze ploeg de voorbije drie jaar veel gerealiseerd hebben voor de Antwerpenaren. Ik ben ervan overtuigd dat deze ploeg, ook zonder mij, in de rest van de legislatuur, die positieve lijn zal doortrekken. Zelf zal ik daarvan de vruchten niet plukken, maar ik neem bestuurservaring mee, en kijk terug op een hele mooie en boeiende periode in mijn leven. In de (Antwerpse) politiek is niemand onmisbaar. Tenzij BDW, natuurlijk :-)

 Ik ben iedereen in Antwerpen, mijn vele kiezers en sympathisanten, iedereen die me de voorbije jaren kansen heeft gegeven en altijd maar heeft vooruit gestuwd,  heel erg dankbaar.  Dat vergeet ik nooit. Van harte zeg ik “dank je wel”!

 Ik voel mij thuiskomen in Genk, zeker familiaal natuurlijk, maar ook politiek. Ik heb de voorbije weken met Limburgse collega’s gesproken over mijn verhuisplannen, o.a. met Minister Steven Vandeput, Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans, Burgemeester Frieda Brepoels en Kamerlid Jos Lantmeeters. Zij gaven mij allen een heel positief gevoel. Vooral ook het gevoel dat ik héél welkom ben in “hun” Limburg. Dat geeft mij vertrouwen. Ik dank hen nu al voor hun steun.

 Ik hoop dat ik, samen met de vele bestuursleden, parlementsleden, mandatarissen, voor N-VA mee aan de kar kan trekken in Limburg. Ik zal er alleszins hard voor werken, wie mij kent, weet wat dit wil zeggen. Ook in mijn geboortestad Genk _ na Hasselt de grootste stad van Limburg _ kunnen we onze partij zeker nog meer op de kaart zetten. Samen met zovele mensen in onze partij, wil ik onder dat project graag mijn schouders zetten.