De wansmakelijke "Sugardaddy" campagne in de Kamer

Mijn antwoord op een parlementaire vraag van Nawal Ben Hamou (PS) over de wansmakelijke "Sugardaddy" campagne.

Opmerkelijk: Aan het debat ging een bedenkelijke tweet van collega Els van Hoof (CD&V) vooraf die vroeg of burgemeester De Wever "aanzetten tot ontucht" normaal vindt. Ik laat die uitspraak voor haar rekening.

Mijn antwoord:
De initiatiefnemer van dit wansmakelijk verhaal -ik ga zijn naam niet noemen- stuurde gisteren zijn kat naar “De afspraak”. De man had ook geen enkele nood om daar te zijn en zijn concept te promoten. Media en politici lopen mekaar voor de voeten om promotie te maken voor zijn website. Hij hoeft niet zelf te verschijnen.

De eerbare collega Els Van Hoof insinueerde zelfs dat mijn voorzitter ontucht normaal zou vinden omdat minister Homans en ikzelf niet wilden meestappen in de reclamecampagne voor sugarbabies. Dat wil ik nog steeds niet.

Want laat mij hierover geen twijfel laten bestaan. Dit is de betere marketing. De hetze tegen de campagne IS de campagne.
Ik zal het dan ook zeer kort houden. Websites als deze, advertenties die seks aanbieden tegen betaling, dubieuze datingsites… Ze zijn er al veel langer dan dit initiatief, zonder collectieve politieke verontwaardiging. Wel met veel aandacht in de kranten. Ze staan dagelijks in de krant. En in die advertenties worden ook voortdurend nieuwe meisjes gezocht. Geruisloos.

Het grote verschil is misschien wel dat het om een oproep gaat naar jonge studentes. Jonge vrouwen die mondiger zijn en sterker staan dan de buitenlandse en vaak kansarme dames in de krantenadvertenties en achter de ramen.

Voor de studentes te beschermen moeten affiches verboden worden. Maar voor de reguliere prostituees pleiten diezelfde mensen voor de bouw van een megabordeel in Brussel.

Dit is selectieve verontwaardiging waar alleen de dubieuze koppelaar beter van wordt. Als u het niet erg vind, maak ik me meer zorgen om studentes aan de middelbare school die in de handen terecht komen van criminele loverboys, dan om studentes die willens en wetens contact wensen te maken met een sugardaddy. Daarom ondersteunen we ook organisaties als Payoke.

Als politicus heb ik er geen probleem mee om dit wansmakelijk en ongepast te noemen. De enige relevante vraag is echter: is dit wettelijk toelaatbaar. Die vraag is in handen van het parket. En daar ligt ze op de juiste plaats.